من خودم تا جایی که بتونم خیلی کم غیبت میکنم ولی متاسفانه توی جمع یا مهمونی که باشی وقتی دارن غیبت یکی دیگه رو میکنن اگه تو هیچی نگی میگن چقد بد اخلاقه یا مغروره یا حتی بارها برام پیش اومده که مسخره هم میکنن.با این جور ادما باید چه جور رفتار کرد؟؟؟؟؟
۲۹ ارديبهشت ۹۴، ۱۰:۲۸
پاسخ:
با سلام و تشکر از نظرات
خب صرف اینکه مسخره میکنند، ما نباید دست از کار صحیحی که انجام می دیم برداریم و تو این مواقع هم تذکر و هم ترک جلسه به بهانه های مختلف و از همه مهم تر ثابت قدم بودن در انجام رفتار درست نسبت به اون رفتارهای نادرست می تونه کارساز باشه. و همیشه خوبه که ما با رفتار و اعمالمون دیگران رو هدایت کنیم.
البته همینطور که دوستمون گفتند یک ذکری هم تو آموزه های دینی اومده برای جلوگیری از غیبت در مجلسی که حضور دارین:
حضرت خضر علیه السّلام فرمود: چون کسی در وقت بیرون رفتن از مجلس بگوید «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» حق تعالی ملکی را می فرستد تا آن که نگذارد که اهل آن مجلس غیبت او را نمایند.
روزی یکی از اولیاء به الیاس و خضر علیهم السّلام شکایت کرد که مردم بسیار غیبت می کنند و حال آن که غیبت از گناهان کبیره است و هر چقدر آن ها را نصیحت می کنم و از غیبت کردن منع می نمایم سخن مرا نمی شنوند و آن عمل قبیح را ترک نمی کنند.
حضرت الیاس علیه السّلام فرمود: چاره این کار آن است که هر کس وارد مجلس شد به او بگو که بگوید: «بِسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» که در این صورت خداوند ملکی را بر اهل آن مجلس موکّل می گرداند که هرگاه کسی شروع به غیبت نماید آن ملک او را از آن باز دارد و از حق تعالی سؤال نماید تا آن قوم را از غیبت کردن نگاه دارد.
حضرت خضر علیه السّلام فرمود: چون کسی در وقت بیرون رفتن از مجلس بگوید «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» حق تعالی ملکی را می فرستد تا آن که نگذارد که اهل آن مجلس غیبت او را نمایند.۱
منبع: ۱. وسائل الشیعه، ج۷، ص۳۴۲. ۲. عرفان و عبادت، ص۳۵۵.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
ماه محرم که میرسد، عاشورا را به یاد میآوری و حسین را... به خود ببال که عاشق و شیفته حسینی و عشق به حسین خیمه همیشه افراشته در جان توست؛ خیمه ای به وسعت همه هستی، خیمهای به بلندای همه آسمانها و کهکشانها، با خوانی گسترده از عطش که تشنگی بشریت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بی این عشق زندگی کنیم و بی این محبت بمیریم.