آداب معاشرت با همسر

مقدمه
قرآن کریم به خانواده اهمیت بسیارى داده است. بنیاد جامعه قرآنى بر خانواده و نقش آن نهاده شده است. از این رو، به خانواده به عنوان مرکز توجه احکام، حقوق و آداب اهتمام ویژه اى مبذول داشته و نقش و جایگاه آن را با گزاره ها، آموزه ها و دستورهاى متعدد تحکیم بخشیده است.
خانواده از ارکان سه گانه مرد، زن و فرزند تشکیل شده و به زن به جهاتى نظرى خاص و ویژه اى شده تا جایگاه و نقش واقعى خود را در این شاکله به خوبى پیدا کند; به همین دلیل قرآن آیات زیادى را به مسایل زن اختصاص داده و از بیان کوچک ترین چیز خوددارى نورزیده است، یکى از مسایلى که مورد توجه قرآن است آداب معاشرت با همسر و زن است. جمله کوتاه اما گویاى: «و عاشروهنّ بالمعروف» (نساء/ 4، 9) بیان گر این مطلب است که هر گونه ارتباط، برخورد و رفتار شوهر باید به گونه اى باشد که عرف و شرع و رفتار جوانمردانه با آن موافق باشد. پس اعمالى چون سخت گیرى در نفقه، آزار و اذیت یا بد خلقى و مانند آن ها، مخالف با معاشرت به معروفى است که قرآن بدان سفارش نموده است.[1]
گفته شده که معاشرت به معروف به معناى رفتار و اعمالى است که خداوند بدان امر نموده است; و نیز مراد از معاشرت به معروف، ادا نمودن حقوق زن، چون قسم، نفقه و داشتن رفتار و گفتارى مناسب با اوست.[2]
معاشرت به معروف از یک سو باعث دوام و قوام یافتن زندگى مشترک و شیرین شدن آن، براى هر یک از زن و شوهر خواهد شد. از سوى دیگر موجب شکوفا شدن استعدادهاى زن مسلمان مى شود و عاملى براى پیشرفت او در زندگى مى گردد.   « بر روی ادامه مطلب کلیک کنید »